od 1932 w USA; od 1934 prowadziła praktykę psychoanalityczną wykładając jednocześnie w  Medical College i w New School for Social Research w Nowym Jorku; współzałożycielka Amerykańskiego Instytutu Psychoanalitycznego; wraz z H.S. Sullivanem, E. Frommem zapoczątkowała nowy etap w rozwoju psychoanalizy (tzw. psychoanaliza kulturowa); krytykowała biologistyczną koncepcję osobowości, przyjętą przez klasyczną psychoanalizę, na rzecz jej interpretacji społeczno-kulturowej; za główną przesłankę aktywności i źródło neurotyzacji osobowości uważała poczucie zagrożenia, które rodzi się w kontaktach jednostki z jej społecznym otoczeniem; Neurotyczna osobowość naszych czasów (1937, wydanie polskie 1976), Nowe drogi w psychoanalizie (1939, wydanie polskie 1987), Nerwica a rozwój człowieka (1950, wydanie polskie 1978), Our Inner Conflicts (1945).